اهمیت مسائل انسانی در مدیریت منابع طبیعی

به گزارش زیست آنلاین، انسان ها به دو جهت در مدیریت منابع طبیعی دخالت می کنند، که این دو شامل موارد زیر است:
۱) تامین منابع اقتصادی
۲) تامین نیاز های معیشتی
اما این نیاز های نا محدود رو در روی منابع محدود قرار گرفته اند و این معادله را به سمت و سوی تخریب منابع و بهره برداری های بالاتر از توان تولیدی آن ها خواهند کشاند.
در واقع می توان گفت: هر نوع ارتباطی که در یک جامعه انسانی با یک منبع طبیعی بر قرار می شود، فرهنگ را به وجود خواهد آورد. به بیانی دیگر از تقابل جامعه با محیط زیست فرهنگ شکل می گیرد و در نهایت چنانچه هر یک از عوامل از تعادل خارج شوند، شرایط اکوسیستم را تحت تاثیر قرار می دهند.
بنابراین ارتباط متقابل انسان و طبیعت، انسان ها را به عنوان مخرب منابع طبیعی شناسانده است. در این یاد داشت بنا داریم که نگاهی بر رابطه میان انسان ها و مراتع بیاندازیم.
از آن جایی که بيش از نيمي از مساحت كشور ايران را مراتع تشكيل مي دهند می توان از آنها به عنوان بستر تحولات اقتصادي و اجتماعي به ویژه در ايلات و عشاير ايران یاد کرد. زيرا منبع توليد گوشت، لبنيات و ساير فرآورده هاي دامي است. همچنين امروزه بخش قابل توجهی از صنعت گياهان دارويي از اين منبع خدادادي به دست مي آيد. بنابراین اهمیت و حفظ آن باید در دستور کار و برنامه ریزی های متعدد قرار بگیرد.
انسان ها از گذشته به این منابع مهم وابسته بوده اند به طوری که مراتع و پوشش گیاهی، تامین کننده علوفه برای دام بوده و در نتیجه از گذشته با برداشت از آن ها بر مراتع تاثیر می گذاشتند
در واقع می توان گفت مدیریت مراتع به دو شکل است، اکولوژیکی و طبیعی (مدیریت بر پوشش گیاهی و آب و خاک) و انسانی
که هر دو آن ها دارای تنوع و پویایی است، به طوری که حتی می توان گفت این میزان تنوع و پویایی در بخش اکولوژیکی بیشتر از بخش انسانی است.
اما نکته قابل توجه آن است که با این حال، بخش انسانی در مدیریت مرتع از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است، زیرا انسان با بهره برداری از منابع طبیعی بر کیفیت و کمیت منابع اثر داشته و از طرفی می تواند، احیا کننده آن نیز به شمار رود. درحقیقت همین اصول احیا موجب بهره برداری پایدار از منابع طبیعی خواهد شد.

https://zistonline.com/vdcfmydv.w6d1eagiiw.html